I, Galileo Galilei, son of the late Vincenzio Galilei of Florence, aged seventy years, being brought personally to judgment, and kneeling before you, Most Eminent and Most Reverend Lords Cardinals, General Inquisitors of the Universal Christian Commonwealth against heretical depravity, having before my eyes the Holy Gospels which I touch with my own hands, swear that I have always believed, and, with the help of God, will in future believe, every article which the Holy Catholic and Apostolic Church of Rome holds, teaches, and preaches. But because I have been enjoined, by this Holy Office, altogether to abandon the false opinion which maintains that the Sun is the centre and immovable, and forbidden to hold, defend, or teach, the said false doctrine in any manner ... I am willing to remove from the minds of your Eminences, and of every Catholic Christian, this vehement suspicion rightly entertained towards me, therefore, with a sincere heart and unfeigned faith, I abjure, curse, and detest the said errors and heresies, and generally every other error and sect contrary to the said Holy Church; and I swear that I will never more in future say, or assert anything, verbally or in writing, which may give rise to a similar suspicion of me; but that if I shall know any heretic, or any one suspected of heresy, I will denounce him to this Holy Office, or to the Inquisitor and Ordinary of the place in which I may be. I swear, moreover, and promise that I will fulfil and observe fully all the penances which have been or shall be laid on me by this Holy Office. But if it shall happen that I violate any of my said promises, oaths, and protestations (which God avert!), I subject myself to all the pains and punishments which have been decreed and promulgated by the sacred canons and other general and particular constitutions against delinquents of this description. So, may God help me, and His Holy Gospels, which I touch with my own hands, I, the above named Galileo Galilei, have abjured, sworn, promised, and bound myself as above; and, in witness thereof, with my own hand have subscribed this present writing of my abjuration, which I have recited word for word.
بسمه تعالی
دوست مکرّم و یار و فرزند امام خمینی (سلام الله علیه)
جناب آقای مهندس میرحسین موسوی (دام عزه)
بعدالتحیه والسلام
نامه
دردمندانه، انسانی، اسلامی و ایمانی جنابعالی را دریافت کردم، امید آن
داشتم که انتخاب شما با کوله باری ازتجربه و تعهد و دعای امام امت (سلام
الله علیه) ویاران با وفایش، شادی مردم فهیم وآگاه ایران اسلامی را
دوچندان کند. اما صد افسوس که چنین نشد، یقین بدانید که احقاق حقوق و
احترام به رای مردم و صیانت از انتخاب آگاهانه ملت که درمتن نامه شما به
خوبی نمایان است تنها از طریق آگاه نمودن همه انسانها و ادامه آن امکان
پذیر است.
و اگر می پنداشتم که با تذکّر اینجانب گره ای ازمشکلات
فعلی رفع می شد حتما به چنین امر مقدس و لازمی اقدام می کردم، تا شک و
شبهه به وجود آمده درانتخابات و آرای مردم مرتفع گردد.
لکن با همه
مشکلات و شرایط موجود چون باب دعا و توجه به خداوند بدون حجاب و مانع است
و درهر زمان بشر می تواند با او ارتباط برقرارنماید برخود لازم می دانم که
برای شما وهمه مردان و زنان این مرز و بوم و استمرار اهداف مقدس نهضت و
جمهوری اسلامی امام خمینی (سلام الله علیه)- که همان اسلام ناب طرفدار
کرامت وحقوق انسانهاست – دعا نمایم، برماست دعا و بر اوست اجابت.
در
خاتمه همه ملت را به آرامش و حفظ نظم دعوت می نمایم تا بتوانند حقوق و
مطالبات خود را که از اعظم آنها رای و انتخابشان می باشد از مجاری قانونی
و آگاهی دهنده عینیت بخشند .
و امیدوارم در این موقعیت حساس و بهت زدگی
جمعیت ها و توده هایی از مردم بتوانید با توکل به ذات باری تعالی و حمایت
توده های مردم و دانشگاهها و روحانیون معظم از جمله مجمع روحانیون مبارز
تهران و مجمع محققین و مدرسین قم ـ که همه آنها ازبزرگان علم و تحقیق
میباشندـ و صدها و هزاران بزرگ دیگر از حوزه های قم و سایرحوزه های علمیه
(حفظها الله عن الحدثان) با حفظ طمأنینه همیشگی، همبستگی و وحدت ملت و
حقوق آنها را تامین نمایید که تنها عامل سعادت، اتحاد و وحدت کلمه وکلمه
توحیدلااله الاالله است .
دوشنبه 25/3/ 1388هجری شمسی
مطابق با 21جمادی الثانی 1430هجری قمری
قم المقدسه - یوسف صانعی